Bu çalışmanın ilk bölümünde Kur''ân ve Sünnet delilleriyle sünnetin vahiy kaynaklı oluşu ispatlanmakta ve sünnet etrafındaki şüphelere cevap verilmektedir. İkinci bölümde ise İttibâ Tevhîdi''nin tanımı ve gerekleri ele alınmaktadır.
 
İbn Ömer radıyallahu anhuma merfuan rivayet ediyor; “Süleyman aleyhisselam’ın bağlamış olduğu bazı şeytanların insanları din konusunda bilgilendirmek üzere ortaya çıkmaları yakındır.”
''Hasen. Muslim (mukaddime; 7, 1/2) Darimi (434) Deylemi (3463) İbni Mace (4076) Lealiul Masnua (1/228) İbni Adiy el-Kamil (1/208) Ukayli Duafa (2/213) Nuaym Bin Hammad Fiten (s.391)''
Bu hadis bizlere, bir kimsenin her ne kadar din hakkında bilgisi çok da olsa, ona itibar etme hususunda bunun yeterli olmadığını, iti-kadının da araştırılması gerektiğini tavsiye ediyor ve birilerine körü körüne teslimiyetin en ciddi fitnelerden biri olduğunu belirtiyor.Bu çalışmamızda, “Sahih de olsa, hadisler akidede bağlayıcı değildir” diyenlerin, “Hadisler Kuran’a arz edilmedikçe kabul edilmez” diye iddia ederek aslında hadisleri fasit akıllarına ve anlayışlarına arz edenlerin Kuran’a ve sünnete nasıl muhalefet ettiklerini, Allah’ın Kitabı hakkında ne kadar cahil ve gafil oldukları Allah’ın izniyle ispatlanacaktır. Maksatlı kimselerin “Hristiyan ve Yahudilerin Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem’e iman etmesi gerekmez, onlar mümindir” iddiası da bu çalışmamızda inşallah cevabını bulacaktır.